Draumar um sálir látinna fóstra koma fyrir í frásögnum kvenna sem farið hafa í fósturdeyðingu. Hér er gripið niður í bókinni „Rof. Frásagnir kvenna af fóstureyðingum“. Höf. Silja Bára Ómarsdóttir og Steinunn Rögnvaldsdóttir.
Ólöf: „Eftir aðgerðina spáði ég ekki mikið í þetta og lokaði eiginlega alveg á það. Mig dreymdi samt af og til eftir þetta með löngu millibili, lítinn strák sem kallaði mig mömmu, og það tók svolítið á mig.“ Bls. 42.
Pála: „Þegar ég hugsa um litlu veruna er hún alltaf í kvenkyni. … Þegar mig hefur dreymt hana hefur hún alltaf verið með lokuð augun, hreyfingarlaus í hnipri en samt afskaplega friðsæl, böðuð laxableikum bjarma. Hún sefur alltaf í draumum mínum. Líklega vegna þess að hún vaknaði aldrei.“ Bls. 190.
Sérhvert fóstur hefur sérstakt erfðamengi og er manneskja hvernig sem málið er hugsað. Lífinu sem er eytt, er til að mynda annaðhvort líf drengs eða stúlku. Það er ekki hægt að komast hjá þeim dómi að fóstur[d]eyðing sé í raun aftaka mannlegs lífs.
Úr umsögn MKs um frumvarpið sem varð að lögum nr. nr. 43/2019
Engin ummæli:
Skrifa ummæli
Athugasemdir birtast ekki sjálfkrafa né strax og eru því aðeins samþykktar að þær fari ekki út fyrir efni blogggreinar, séu orðaðar kurteislega og feli ekki í sér árás eða ögrun þjóðfélagshópa né persónuárásir. Og skrifið undir fullu nafni!